Lang leve de liefde

Lex en Cecil, “het perfecte stel” van het dorp, zo zie ik ze altijd. En wat ontzettend leuk is: ze zijn al jaren samen. Echte jeugdliefdes. Toen zij mij vroegen om hun bruiloft vast te leggen sprong ik dan ook een gat in de lucht. Elke keer blijft het bijzonder om aanwezig te mogen zijn op zo’n mooie dag. Nu is het dit jaar natuurlijk een beetje anders om te gaan trouwen. Maar trouwen in Coronatijd hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je dag niet gezellig, onvergetelijk en prachtig kan zijn. Ze wilden ontzettend graag dat hun bruiloft door zou gaan en besloten daarom dat het plaats zou vinden in de achtertuin van de ouders van Cecil met een hechte groep mensen. Persoonlijker kun je het bijna niet hebben. Daar kwam nog bij dat er zo liefdevol en mooi gesproken werd naar elkaar dat ik er zelfs tranen van kreeg. Niet ‘de koude kant’ maar gewoon één grote familie. Alleen al hun dochtertje, Dot, tovert, met haar vrolijke verschijning, een glimlach op je gezicht. Die liefde voor elkaar wilde ik graag laten zien in de foto’s en ondanks dat je niet letterlijk iemand kon omhelzen voelde je het warme gevoel dat we kregen tijdens deze dag. De dag begon in de woonkamer van Cecil. Haar prachtige krullen werden in model gebracht en de trouwjurk werd aangetrokken. Het blijft mooi om de reacties te zien als de bruid en bruidegom elkaar voor het eerst zien. Je kunt je vast wel voorstellen dat het een verrassing is als je elkaar nog niet gezien hebt in zo’n mooie, feestelijke outfit. Iets wat ik ontzettend leuk vond: de bruidsjurk van Cecil was vintage. Natuurlijk moest de kleine Dot ook een bijpassende exemplaar. Daarom besloot de oma van Lex achter de naaimachine te kruipen en van de sleep een jurkje te maken voor Dot. Persoonlijker kan niet. Als echte Vaassenaren zochten we een prachtige locatie in de buurt van dit Veluwse dorp. Dot speelde er tussendoor en maakte de plaatjes compleet. Dansend door het gras maakten we beelden. Eenmaal thuis druppelden de gasten langzaam binnen. Enthousiaste reacties, lieve woorden, verwondering, felicitaties, een lach en een traan. Zo verliep deze zomerse ceremonie in eigen tuin. De tafels werden prachtig gedekt en de dag werd afgesloten met een overheerlijk diner gemaakt door de oom van Lex.  Zo zie je maar weer. Elke dag heeft iets bijzonder: al heb je 200 gasten of vier je het alleen met je naasten.